KLEINE INGREPEN VOOR EEN WERELD VAN VERSCHIL
Een objectieve blik op iets waar je al jaren naar staart, kan inzichten geven die bijna vanzelfsprekend zijn.
Onlangs had ik de gelegenheid om een dag te vertoeven in een bedrijf.
Ik had het zelf een beetje uitgedaagd, want ik had laten vallen dat het mij – bijna altijd - lukt om heel snel wat pijnpunten aan te halen.
Schijnbaar kleine dingen die uiteindelijk een wereld van verschil kunnen maken.
De uitdaging werd mij gegeven. Ik vatte post en voor het goed en wel middag was, had ik een stevig lijstje bijeengesprokkeld.
Ik deel er graag twee met jou.
Storen mag: altijd ... voor alles ... en bij iedereen | |
In dit bedrijf is het van oudsher de gewoonte dat elke vraag of bemerking continue geuit mag worden. Dit leidt ertoe dat er enorm veel rondgelopen wordt. Van de ene afdeling naar de andere, van het ene bureau naar het andere. Heb je iets nodig, dan roep je van de ene kant van de open space naar de andere kant. Doe je alsnog de moeite om tot aan de desk van de collega te stappen, dan wordt het gesprek zodanig luid gevoerd dat iedereen willens nillens te volgen heeft. Onderweg van en naar elkaars werkstek wordt er nog halt gehouden voor extra praatjes met luidkeels gelach. Er heerst nooit stilte en je komt niet toe aan focus. Enorm vermoeiende werkomstandigheden. (voor een introvert als ik was het een mega energiezuiger) Dat de mensen op het einde van de dag het gevoel hebben weinig werk verricht te hebben, is niet enkel een gevoel, maar een realiteit. De situatie sluit uit dat de medewerkers hun taken in focus kunnen uitvoeren. Hoe zat het ook alweer? Het duurt gemiddeld 8 tot 15 minuten om in een staat van concentratie te komen. Die concentratie is nodig om diep in de materie te kunnen duiken en helpt om fouten te vermijden zodat je voldoening ervaart over je prestaties. |
Opnieuw eens tussen de mensen gaan zitten, geeft nieuwe inzichten.
Onduidelijke mandaten | |
Om dit te kaderen moet ik eerst de organisatie wat toelichten. Het bedrijf bestaat bijna 70 jaar en heeft een structuur van 3 lagen; de directie, het management en de medewerkers. In een bedrijf van +60 medewerkers is dat geen onlogische structuur. So far, so good. Als we de laag van de medewerkers onder het vergrootglas leggen, dan valt op dat zij een takenpakket hebben. Punt! Ja, denk je dan, zo hoort het toch? Wel, niet helemaal. Een takenpakket hoort samen te komen met verantwoordelijkheden over die taken én met bevoegdheden om die taken autonoom te mogen uitvoeren. Er wordt nog te vaak gedacht dat verantwoordelijkheden en bevoegdheden toekomen aan de managers en de directie, maar dat is niet zo. Of beter, daar zijn we jaren geleden van af gestapt. “Oei”, denk je nu, “dat heb ik gemist!” De oude manier bestond eruit dat de baas sprak en de medewerkers sprongen. Da's eerder autoritair. De huidige manier bestaat eruit dat je de juiste mensen met de juiste kennis aantrekt, hen een mandaat voor de job geeft en erop vertrouwt dat de job goed uitgevoerd wordt. Dit is heel kort door de bocht, maar daar komt het wel op neer. In dit specifieke bedrijf is het ene ongemak dus een gevolg van het andere. De medewerkers hebben geen volledig mandaat en zijn bijgevolg genoodzaakt om voortdurend te overleggen of akkoorden te vragen. Dat is vermoeiend. Dat is overbodig. Dat is kostelijk. Dat geeft frustratie. |
Met een objectieve blik kijk je heel anders naar hetzelfde.
Mijn feedback | |
Geef je medewerkers het volledige mandaat om hun job uit te voeren, maar bouw ook in wat jij nodig hebt om comfortabel de touwtjes te kunnen lossen. Organiseer je bedrijf met stiltetijd om te werken en overlegtijd. Het is een kwestie van duidelijke afspraken en respect voor elkaar. Twee ingrepen die makkelijk haalbaar zijn. Twee ingrepen die medewerkers gelukkiger zullen maken en jouw kosten kunnen doen dalen. Kijk dus met een objectieve bril naar jouw organisatie en lukt dat niet, call me! |
keyboard_arrow_up